Hałas
Wg definicji hałas to dźwięki zazwyczaj o nadmiernym natężeniu (zbyt głośne) w danym miejscu i czasie, odbierane jako: „bezcelowe, następnie uciążliwe, przykre, dokuczliwe, wreszcie szkodliwe”. Międzynarodowa Organizacja Pracy określa hałas jako każdy dźwięk, który może doprowadzić do utraty słuchu, albo być szkodliwy dla zdrowia lub niebezpieczny z innych względów. Reakcja na hałas w dużym stopniu zdeterminowana jest nastawieniem psychicznym.
Na ochronę przed hałasem organizm zużywa ogromne ilości energii. Do hałasu nie można się przyzwyczaić i jeśli nawet nie odbieramy go świadomie, to „zawsze przeżywamy go najgłębiej”, a zamiast przyzwyczajenia, co najwyżej następuje „adaptacja patologiczna”. Przyczyną hałasu mogą być dźwięki zarówno intensywne, jak również wszelkiego rodzaju niepożądane dźwięki wpływające na tło akustyczne, uciążliwe z powodu długotrwałości, jak na przykład stały odgłos pracujących maszyn lub muzyki.
Hałas może być szkodliwy dla zdrowia człowieka, ponieważ jego zbyt duże natężenie może prowadzić do uszkodzenia narządu słuchu. Mniejsze wartości natężenia hałasu, lecz występujące długotrwale lub posiadające nieodpowiednie widmo akustyczne (np. za wysokie, lub za niskie), a także drażniące w inny sposób (np. jednostajne, długotrwałe, przenikliwe, rozpraszające, mające miejsce w nieodpowiednim miejscu lub czasie itd.) mogą wpływać negatywnie na psychikę. Im dokuczliwość dźwięku jest większa i dłuższa (a bodźce akustyczne odbierane są przez ucho nawet w czasie snu), tym poważniejsze są konsekwencje: od zdenerwowania, poprzez agresywność, po depresje i zaburzenia psychiczne. U dzieci długotrwały hałas powoduje zaburzenia rozwoju umysłowego. Z niebezpieczeństwa hałasu dla ludzkiego zdrowia zdano sobie sprawę bardzo wcześnie;[1]
Dźwięk
Dźwięk powstaje na skutek drgania przedmiotów (co dobrze jest widoczne w stożkowych głośnikach). Powietrze wokół przedmiotów jest na zmianę sprężane i rozprężane, dzięki czemu powstaje fala dźwiękowa. Głośność dźwięku zależy od poziomu sprężenia powietrza czyli poziomu ciśnienia fali dźwiękowej. Poziom ciśnienia jest mierzony w decybelach [dB]. Po poprawce ze względu na słyszalność dźwięku przez ludzkie ucho poziom ten jest określany przez dB(A). Skala zaczyna się od ledwo słyszalnych dla ludzkiego ucha dźwięków: 0 dB(A) do maksymalnie 180 dB(A) – dźwięku powstającego przy starcie rakiety. Decybele są mierzone logarytmicznie. To znaczy, że jeśli liczba decybeli zwiększa się o 10 to intensywność dźwięku zwiększa się 10-ciokrotnie.